Mijn ogen werken niet goed samen:
Mijn linkeroog is om mee te lezen en voor de dichtstbijzijnde details.
Met het rechter kijk ik tv en houd ik overzicht.
Door beide ogen afwisselend te gebruiken bezie ik de wereld.
Dichtbij en veraf: eerder de twee uitersten dan het gemiddelde, eerder naast elkaar dan verenigd. Dit fysieke gegeven; een tweedimensionaal zicht en een separate manier van kijken is zichtbaar in mijn werk.

Inge van Haastert (1950 Hilversum) behaalde in 1977 haar diploma aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. In 1977 won zij de Koninklijke Subsidie voor Schilderkunst.

“Veel van mijn schilderijen zijn doorkijkjes; een voorgrond waarbij door openingen de achtergrond zichtbaar is. Deze werken zijn vanaf 2012 ontstaan toen ik een feestslinger in een plat pakketje liet vallen en deze zich ontvouwde als een 3dimensionale slinger. Dit was voor mij een oogopener en liet zien dat ik met mijn oogafwijking ruimtelijk kon schilderen. Maar wel met veel vertoon van licht en schaduw en zo over de top dat het daardoor juist onecht lijkt. Deze “doorkijkjes” hebben een ultieme ruimtelijkheid waarbij de gaten net zo belangrijk zijn als de massa. Dit is ook het geval bij de “schrootschilderijen”, de Open Buizen en de Sculpturen. Het eerste sculptuurschilderij “Retro-stel” uit 2018 toont mijn fascinatie voor Engelse beeldhouwers zoals Henri Moore en Barbara Hepworth die in de jaren 50 het gat in het beeld introduceerden. Zo’n gat bood mij mogelijkheden om een voorkant, een middendeel en een achterkant te creëren; doorkijkjes dus. Toen ik opgroeide werd de moderne tijd vaak in strips gepersifleerd; een schilderij a la Picasso van tante Sidonia met 2 neuzen of de kunstcollectie van heer Bommel. Als kind was dat mijn eerste kennismaking met beeldende kunst. “Retro-stel” is niet direct gelieerd aan Moore en Hepworth maar is eerder een goedmoedige vertaling van de beeldtaal van de strips uit die tijd. Dit schilderij vormde de aanzet voor veel nieuw werk.”

Inge van Haastert voerde opdrachten uit voor de gemeente Schiedam en de provincie Zuid-Holland en zat in diverse commissies die de overheden adviseerde over kunstzaken.
Zij exposeerde in Duitsland, Engeland, Slovenië, en was in Nederland regelmatig te zien bij Galerie Clement in Amsterdam. Haar werk is in het bezit van particulieren, bedrijven, kunstuitlenen en het Stedelijk Museum Schiedam.