Mijn ogen werken niet goed samen:
Mijn linkeroog is om mee te lezen en voor de dichtstbijzijnde details.
Met het rechter kijk ik in de verte en houd overzicht.
Door beide ogen afwisselend te gebruiken bezie ik de wereld.
Dichtbij en veraf: eerder de twee uitersten dan het gemiddelde, eerder naast elkaar dan verenigd. Dit fysieke gegeven; een tweedimensionaal zicht en een separate manier van kijken is zichtbaar in mijn werk.

Inge van Haastert (1950 Hilversum) behaalde in 1977 haar diploma aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. In 1977 won zij de Koninklijke Subsidie voor Schilderkunst.

“Dit fysieke gegeven: een tweedimensionaal zicht en een separate manier van kijken is zichtbaar in zowel mijn werkwijze als in de gekozen onderwerpen. Vaak zijn dit een soort “doorkijkjes”: een ruimte met op de voorgrond een driedimensionale vorm waarbij door openingen de achtergrond zichtbaar is. Zo’n gat maakt een voorzijde, middendeel en achterkant mogelijk. Soms toont de voorgrond zich neutraal in wit en grijs terwijl de achtergrond, traditioneel toch in een ondersteunende rol, zich naar voren dringt om alle aandacht op te eisen. De felgekleurde motieven op de achtergrond grijpen terug naar ouder werk waarin structuren ook een grote rol speelden. De driedimensionaliteit geldt ook voor de Schrootschilderijen, de Open Buizen, de Plooisels en de Sculpturen.

Het eerste sculptuurschilderij “Retro-stel” uit 2018 toont mijn fascinatie voor de Engelse beeldhouwers zoals Henri Moore en Barbara Hepworth die het stenen beeld met gat introduceerden. Als kind uit de jaren 50 zag ik hoe de moderniteit vaak in strips werd gepersifleerd: zoals een kubistische tante Sidonia met 2 neuzen of de kunstcollectie van Heer Bommel van beelden met gaten en stekelige punten. Mijn schilderijen zijn niet direct gelieerd aan Moore of Hepworth, maar zijn meer een goedmoedige her-vertaling van hoe moderne kunst toen werd nagebootst.”

Inge van Haastert voerde opdrachten uit voor de gemeente Schiedam en de provincie Zuid-Holland en zat in diverse commissies die de overheden adviseerde over kunstzaken.
Zij exposeerde in Duitsland, Engeland, Slovenië, en was in Nederland regelmatig te zien bij Galerie Clement in Amsterdam. Haar werk is in het bezit van particulieren, bedrijven, kunstuitlenen en het Stedelijk Museum Schiedam.